ارزیابی برخی پارامترهای بیوشیمایی سرمی کبد در تشخیص گاوهای مبتلا به کلانژیت و کلانژیوهپاتیت

کلانژیت و کلانژیوهپاتیت می‌توانند منجر به نارسایی کبد در نشخوارکنندگان ‌گردند و بیوپسی کبد مطمئن‌ترین راه تشخیص آنهاست که روشی تهاجمی و پرهزینه می‌باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی شاخص‌های بیوشیمی کبد در گاوهای مبتلا به کلانژیت و کلانژیوهپاتیت، مقایسه حساسیت و ویژگی آنها با بیوپسی و تخمین احتمال وقوع این بیماری‌ها با استفاده از رگرسیون لجستیک بیزین است. تعداد 90 نمونه سرم و کبد از دو کشتارگاه استان تهران جمع­آوری شد که بعد از بررسی آسیب شناسی مقاطع کبد، مجموعا 14 نمونه مبتلا شامل کلانژیت (7 مورد) و کلانژیوهپاتیت (7 مورد) و 19 عدد سالم و بقیه مبتلا به سایر جراحات ارزیابی شدند. سپس میزان فعالیت‌ سرمی آنزیم‌های کبدی مانند AST، ALT، ALP، GGT، PON1 و PKC و نیز غلظت سرمی NEFA و BHB اندازه‌گیری گردیدند. درستی تشخیصی هر پارامتر ارزیابی شد و نهایتا رگرسیون لجستیک بیزین برای آنالیز تغییرات این متغیرها در گاوهای مبتلا و براساس مدل استفاده از بهترین متغیرها استفاده گردید. در این مطالعه، میزان PON1 در گروه مبتلا به کلانژیت تغییری نداشت و در کلانژیوهپاتیت نسبت به گروه کنترل افزایش غیرمعنی دار نشان داد (05/0< P). میزان فعالیت سرمی PKC نیز در گروه مبتلا به کلانژیت و کلانژیوهپاتیت نسبت به گروه کنترل کاهش یافت ولی این کاهش معنی دار نبود (05/0< P). NEFA در گروه مبتلا به کلانژیت افزایش غیرمعنی دار (05/0< P) و BHB در گروه مبتلا به کلانژیوهپاتیت کاهش معنی دار را نشان داد (05/0 P